Μια από τις μεγαλύτερες ανησυχίες της σύγχρονης γυναίκας, έφηβης ή ακόμα και μικρού κοριτσιού, είναι μήπως πάρει παραπάνω κιλά και «χαλάσει» το σώμα της. Τα γυναικεία και τα νεανικά περιοδικά μάς βομβαρδίζουν με το πρότυπο του λεπτού και αποστεωμένου γυναικείου σώματος. Όλη η κουλτούρα του δυτικού πολιτισμού περιστρέφεται γύρω από αυτή την τάση: πώς να φάει κανείς χωρίς να παχύνει, πώς να βελτιώσει το σώμα με τον γρηγορότερο και αποτελεσματικότερο τρόπο, για θεαματικά αποτελέσματα.
Tο σύγχρονο πρότυπο ομορφιάς που θέλει το γυναικείο σώμα τόσο λεπτό οδηγεί στη μείωση της διατροφής και τη στέρηση των απαραίτητων για τον οργανισμό ουσιών. Το αποτέλεσμα είναι η αύξηση του κινδύνου εμφάνισης προβλημάτων όπως η πρόωρη οστεοπόρωση, τα προβλήματα υπογονιμότητας, κτλ. Πέρα από τα ιατρικά προβλήματα, παράλληλα με τη μόνιμη κατάσταση δίαιτας, εμφανίζονται και ψυχολογικά προβλήματα, όπως δυσθυμία, στρες, άγχος για τη διατήρηση της σιλουέτας, αίσθηση του ανικανοποίητου, χαμηλή αυτοπεποίθηση, για να αναφέρουμε μερικά ενδεικτικά. Από αυτές τις συμπεριφορές, δεν είναι δύσκολο να μεταπηδήσει κανείς στις διατροφικές διαταραχές, που έχουν ψυχογενείς αιτίες, και είναι ένα φαινόμενο σε έξαρση στην εποχή μας.
Υπάρχουν τέσσερις διαφορετικοί τύποι ανορεξικής συμπεριφοράς, σύμφωνα με τα ερευνητικά δεδομένα που παρουσιάζει ο καθηγητής Κοινωνιολογίας και Διατροφής Ζαν Πιερ Κορμπό.
Στην πρώτη κατηγορία των τύπων της ανορεξικής συμπεριφοράς εμπίπτουν οι γυναίκες που αναζητούν την ισότητα με τους άντρες στο ανταγωνιστικό περιβάλλον του εργασιακού χώρου. Οι γυναίκες αυτές θεωρούν ότι το να είναι αδύνατες κι ελαφρές αποτελεί μια σημαντική ένδειξη της επάρκειάς τους απέναντι στους άντρες συναδέλφους. Στη δεύτερη κατηγορία, περιλαμβάνονται οι γυναίκες που δεν έχουν τη γνώση και την εμπειρία του μαγειρέματος, με αποτέλεσμα να έχουν άτακτα γεύματα και να καταναλώνουν πολλές τυποποιημένες τροφές. Επειδή λοιπόν φαντασιώνονται την απόκτηση ενός τέλειου σώματος, με αναλογίες μοντέλου, τρώνε όλο και λιγότερο, έχουν όλο και περισσότερο άγχος για την εξωτερική τους εμφάνιση, καταλήγοντας συχνά στην ανορεξία.
Στην τρίτη κατηγορία ανορεξικής συμπεριφοράς περιλαμβάνονται οι γυναίκες που χρησιμοποιούν την ανορεξία για να ασκήσουν κάποια μορφή εξουσίας στην οικογένειά τους. Η αποχή από την τροφή και τις θερμιδογόνες ουσίες, το αποστεωμένο σώμα και τα συνακόλουθα προβλήματα υγείας αποτελούν πόλο συζήτησης και ανησυχίας για τους οικείους τους. Στην τέταρτη ομάδα ανήκουν οι γυναίκες που έχουν έναν υπόγειο αλλά έντονο ανταγωνισμό με τους άνδρες. Ασχολούνται με το σώμα τους όχι μόνο κάνοντας δίαιτα, αλλά και ασχολούμενες με τη εξαντλητική γυμναστική, προκειμένου να φτιάξουν ένα «αγορίστικο» σώμα, όλο μύες και δύναμη.
Το θέμα της δίαιτας είναι ιδιαίτερο και η αντιμετώπισή του διαφέρει από γυναίκα σε γυναίκα. Το ζήτημα δεν είναι να παχύνει ή να μείνει αδύνατη μια κοπέλα, αλλά οι λόγοι για τους οποίους επιλέγει το πώς θα φερθεί στο σώμα της. Ένα σώμα απαλλαγμένο από περιττά κιλά, με καλή διατροφή, γυμνασμένο, είναι πάντα επιθυμητό.
Ωστόσο, οι υπερβολές για να φτάσει κανείς σε αυτό το σημείο δε βοηθούν. Όταν μια γυναίκα, ή ο περίγυρός της, διαπιστώσει ότι έχει φτάσει σε υπερβολές σχετικά με το σώμα της, θα πρέπει να ζητήσει τη βοήθεια ειδικευμένου ψυχολόγου για να διερευνήσει τα αίτια που την ωθούν σε αυτή τη συμπεριφορά και να μάθει να διαχειρίζεται όχι μόνο τα κιλά της αλλά και την ψυχική της υγεία. [510]
Λίζα Βάρβογλη, health.in.gr, 14/5/2005 (Διασκευασμένο κείμενο).